Gedachten benoemen en delen met anderen verlaagt spanning
Mijn cliënte schaamde zich voor haar gedachten, wanneer ze op haar kleinkind paste. Ze maakte zich zorgen over of het normaal was, haar “dagmerries”. Over hoe ze erbij zou staan als ze de dreumes van de trap liet vallen. Of over hoe het kindje zich zou verslikken en zij als bevroren niks zou doen om te helpen, met alle gevolgen van dien.
Het gaf haar een enorm gevoel van onbekwaamheid en ze ging vaak met het zweet op de rug richting oppasdag. Ze deed er alles aan om maar vooral niet weer aan rare dingen te denken. Erover praten deed ze niet: wat moesten anderen dan wel niet van haar denken? Straks vertrouwden haar kinderen haar niet meer en was het afgelopen met oppassen.
Heel vaak zijn we bezig gedachten en bijbehorende gevoelens weg te stoppen en voor de buitenwereld verborgen te houden. Dit terwijl iedereen wel eens rare of schokkende gedachten heeft. Het heeft zelf een naam: intrusies. Onderzoek toont aan dat het benoemen van gedachten spanning verlaagt. Ze eenzaam opsluiten in je eigen hoofd heeft een negatief effect.
In trajecten bij Praktijk Cambio staan we dus vaak stil bij vreemde, beschamende of confronterende gedachten die je hebt. Ze hardop uit leren spreken, ze delen met een ander en aandacht besteden aan de gevoelens die ze oproepen. Om je te laten ervaren dat de spanning zakt en te horen dat je niet alleen in je schuitje zit.
