Waarom wikken en wegen van gevoelens zinloos is

Wij gaan verhuizen. Ik vind het leuk, ik vind het eng. Ik vind het een waardevolle stap, ik vind het onzin. Ik denk dat we er goed aan doen, ik twijfel hier regelmatig aan. De kinderen hebben er zin in, en willen helemaal niet weg waar we nu wonen.

Mijn hoofd kan heel wat draaiuren maken om uit te vogelen wat er nou juist is. Gevoelens en gedachten wikken en wegen. Ordening en hiërarchie proberen aan te brengen in alles wat er voorbij komt. Waar moet je naar luisteren?

Dat komt omdat ons hoofd houdt van duidelijkheid. Duidelijkheid is evolutionair gezien handig. Actie gericht op het voorkomen of oplossen van problemen is om te overleven zinvol. Weten wat je serieus moet nemen en wat niet daarmee ook.

Alles wat met angstige of onzekere gevoelens gepaard gaat neigt ons brein bovenaan onze to do list te plaatsen. “Hallo, hier is iets niet in de haak. Hier moet je iets mee. Hier moet iets opgelost worden, voor je verder kunt.”

Dit werkt bij concrete en acute zaken, maar niet bij gevoelens. Simpelweg omdat ze er, lekker puh, toch gewoon allemaal zijn. Eigenlijk kunnen nare en fijne gevoelens het in real life prima met elkaar vinden…

Ze samen door een deur laten gaan kunnen we leren. Je afvragen of er een probleem is dat vraagt om een oplossing is hierbij een handige eerste stap. Verwart mijn hoofd een emotie of gedachte met een acuut probleem of is er echt wat aan de hand?

Vervolgens kunnen we oefenen in ruimte maken voor wat er is. Oók ruimte geven voor wat niet fijn voelt, zonder dat we er invloed op proberen uit te oefenen. Een kopje koffie voor ‘zin in verhuizen’, maar ook voor ‘angst dat een vergissing is’…

In een act-traject gaan we oefenen met het omgaan met angstige of onzekere gedachten, waardoor je minder energie aan ze kwijtraakt en ze je minder belemmeren in de keuzes die je maakt. Interesse? Neem gerust contact op voor een vrijblijvende kennismaking.