Go with the flow

Vandaag sprak ik met een cliënte over haar moeite om controle los te laten en over de angst die ze ervaart. Angst, omdat ze steeds meer beseft dat al die uitgeoefende controle haar niet brengt wat ze eigenlijk wil. Hierdoor weet ze niet meer goed wat ze dan wel moet doen. Zo kwamen we op de mooie metafoor van de stromende rivier, die veel gebruikt wordt in acceptatie en commitment therapie. Wanneer je in de rivier valt en de sterke stroming voelt, geeft dit de natuurlijke neiging om controle uit te oefenen. De meesten van ons zullen direct terug aan land willen komen, of op zijn minst willen voorkomen dat de stroming ons verder weg voert. Hoe sterker de stroming, hoe sterker is onze neiging om tegen de stroom in te gaan zwemmen…

In ons dagelijks leven doen we hetzelfde. Mijn cliënte ervaart dit, maar ook ik ervaarde dat vandaag. Na een weekend rustig aan gedaan te hebben wilde ik met hernieuwde energie aan de week beginnen. Ik wílde geduldig zijn en met plezier deze dag met mijn kinderen doorbrengen, met her en der een afspraak tussendoor. Toen ze elkaar om half 10 al in de haren zaten wílde ik mijn irritatie niet voelen. Ik gaf tegendruk, door uit te stralen dat ik wél geduld had en het allemaal géén probleem vond, ondertussen naarstig op zoek naar waar dat geduld dan wel gebleven was… Het gevolg? Meer irritatie en frustratie, want: ik wílde geduldig zijn en ik…was…het…NIET! Gevolg? Minder ruimte voor de grillen van mijn kinderen, méér irritatie hierover etcetera. Ik was in die rivier dus vol tegen de stroom in aan het zwemmen, met alle energieverlies van dien.

Wat is het alternatief? Je mee laten voeren met de stroom wil niet zeggen dat je alles maar moet laten gebeuren, of dat je alles maar OK moet vinden. Het gaat er veel meer om dat je geen controle uitoefent op de dingen die zich niet laten controleren. In mijn geval mocht ik dus best vaststellen dat ik baalde dat het toch wel mee bleek te vallen met dat geduld en die hernieuwde energie van mij. Ook is het best handig om te voorkomen dat je je kinderen achter het behang plakt. Maar vaststellen dat het is zoals het is en je hierdoor een beetje mee laten voeren geeft vaak veel meer manoeuvreerruimte dan forceren. Zo kreeg ik, juist door mezelf toe te staan geïrriteerd en ongeduldig te zijn en daarvan te balen, ineens de ruimte voor wat humor en relativering. Mooie metafoor dus, die rivier.

Lukt het jou om met de stroom mee te gaan? Of vind je dat juist heel moeilijk? Acceptatie en commitment therapie kan je hierbij helpen. Meer informatie vind je hier.