HOOP WORDT OVERSCHAT
Ok, ik kom er maar meteen eerlijk voor uit: ik heb in de loop der jaren een steeds grotere weerstand gekregen tegen ‘hopen’. Ik help mensen graag af van hun hoop.
We doen het allemaal: ‘hopen’ dat iets beter wordt. ‘Hopen’ nog ooit een leukere baan, fijnere vriendschappen of een toffe kerel tegen te komen.
Of we ‘hopen’ er ooit aan toe te zijn om met onszelf en onze demonen aan de slag te gaan en dan de gewenste veranderingen in ons leven te kunnen doorvoeren.
Hopen is ontzettend passief en daardoor…..gebeurt er helemaal niks. Pas wanneer hoop wordt omgezet in concrete acties kan er iets in beweging komen.
Dit is eng, want zolang je het bij hoop laat ervaar je geen mislukking. Soms kiezen mensen er (bewust of onbewust) voor dit hun hele leven vol te houden.
Leven met de hoop dat het beter kan worden, maar met de veiligheid dat je er niet voor gaat werken, zodat je vrij blijft van gevoelens van falen en verdriet.
Liever teleurgesteld in het leven dat niet voldoet, dan de teleurstelling te moeten dragen dat je het geprobeerd hebt en het niet is geworden zoals je had gewild.
Toch weet ik inmiddels zeker, door al mijn ervaring in het begeleiden van veranderingsprocessen, dat dit niet is zoals het in de praktijk uitpakt.
Gaan staan voor wat je echt belangrijk vindt, het hopen voorbij, geeft ongekende energie en kracht. Hierdoor kom je in een andere stroom terecht.
Wat in ons hoofd eindigt met een mislukking, blijkt in de praktijk gewoon een nieuw vertrekpunt. Een nieuw vertrekpunt met een ander uitzicht, van waaruit je verder gaat.
Zodra je meer verbinding aangaat met de dingen die echt belangrijk voor je zijn én met bijbehorende angsten, voel je je meer levend dan ooit, en wil je niet meer terug.
Verbinding zit hem dus niet in hoop. Verbinding zit hem in voelen dat iets belangrijk én eng is en dan op pad gaan, weg van de plek waar je anders zou gaan zitten hopen.
Recommended Posts
