ALLEEN ALS ÍE IJS EN IJS KOUD IS

Mensen die mijn nieuwsbrief lezen hadden het al kunnen lezen: Gisteren volgde ik een Wim Hof workshop. Een dag lang introductie in ademhalingsoefening, mindset en koudetraining. Met een ijsbad als afsluiter.

Ik wil graag het hele jaar door in natuurwater gaan zwemmen (na mijn verhuizing direct in mijn achtertuin, in de Waal). Ik was benieuwd of deze workshop in goede basisvaardigheid zou voorzien. Daarnaast was deelname een kwestie van practice what you preach.

Regelmatig geef ik cliënten het advies om oncomfortabele situaties op te zoeken, in het kader van het vergroten van weerbaarheid en flexibiliteit. Weten hoe moeilijk dit kan zijn en hoe je dit vaak probeert te vermijden doe je het beste uit eigen ervaring, en die probeer ik daarom ook regelmatig op te doen.

Ik was voorbereid op weerstand, in de zin van dat mijn verstand er helemáál niet van houdt om iets in een groep te doen. Samen oefeningen doen, (in dit geval oerkreten uitslaan of iets dergelijks) geeft mij sterk de neiging om naar huis te willen of om me op zijn minst af te sluiten. Ook was ik voorbereid op angst en paniek, bij het voelen van de kou en dat ik dan zou willen stoppen.

Mijn doel van de dag was om ongemak te signaleren en simpelweg te ervaren, zonder er iets aan te willen veranderen. En om daarbij aan alles mee te doen, inclusief het ijsbad.

De trainster bleek een nuchtere dame (daar had ik haar stiekem ook al wel een beetje op geselecteerd). Oerkreten bleven dus uit (jammer genoeg of opluchting? ;-)) en ook het ijsbad ging eigenlijk verrassend goed.

Tja, al met al dus eigenlijk zo oncomfortabel nog niet. De les die ik daardoor vooral leerde is dat je soms iets gewoon moet doen, om te ervaren dat het ook heel erg mee kan vallen. Laat die nou ook heel waardevol zijn…